Vestigingsmanager Judith Brekelmans is een geboren netwerker. Ze strooit met visitekaartjes, deelt grappige attenties uit en wijst elke potentiële opdrachtgever op de kwaliteit van haar kandidaten. Op een bedrijfsreceptie, maar ook in de rij voor de kassa bij Albert Heijn. “Dat is géén lef, zo ben ik gewoon,” zegt Judith nuchter.

“No way darling, ik ga niet echt niet parachutespringen als je dat bedoelt. Dat soort lef heb ik niet,” was de eerste reactie van Judith Brekelmans toen zij voor een interview in dit ‘lefnummer’ werd benaderd. Als ze hoort dat het om haar manier van werken gaat, wil ze graag meedoen. Al vindt ze het begrip lef niet speciaal op haar van toepassing: “Lef in de betekenis van dat je iets eng vindt om te doen, maar het toch doet, dat kom ik in mijn werk niet tegen. Ik denk bijvoorbeeld niet: Oh jee, ik heb een afspraak met de vice-president van Ahold. Ik denk: Wat zal ik eens voor hem meenemen? Ik heb hem toen een StarJob mok gevuld met chocolaatjes overhandigd met de boodschap dat ik het heel erg vind om bij Albert Heijn de Perla uit een plastic bekertje te drinken. Daar kon hij wel om lachen. Ik begreep van zijn secretaresse dat hij nu regelmatig uit zijn StarJob beker drinkt. Leuk toch?”

Paniek. Judith voelt zich bij StarJob als een vis in het water: “Het klikte vanaf het eerste gesprek. En dat was maar goed ook, want ik had mijn vorige baan opgezegd vóór ik iets nieuws had. Ik werkte in de sales bij een arbodienstverleningsbedrijf dat alsmaar fuseerde. Daar werd ik niet gelukkig van. Een uur voor de kerstborrel begon heb ik opgezegd en een heel bedrijf in verbijstering achtergelaten. Daarna heb ik zelf de kerstdagen in paniek doorgebracht tot ik me bedacht dat ik altijd nog achter de kassa bij Albert Heijn kon gaan werken.” Zou je dat echt gedaan hebben? “Ja hoor, géén probleem,” zegt ze vrolijk. “Maar toen ik eenmaal mijn cv op internet had gezet, bleek dat niet nodig. Er belden verschillende bedrijven, de vierde was StarJob. Het leuke van StarJob is dat je binnen bepaalde kaders heel veel vrijheid hebt. Als je die goed gebruikt en de kaders respecteert, is alles mogelijk. StarJob past bij mij en StarJob Amsterdam al helemaal.”

Typisch Amsterdams. Op de vraag of werken in Amsterdam echt anders is dan in andere regio’s zegt Judith: “Jazeker. De mensen zijn hier direct, staan op hun strepen en willen het onderste uit de kan. Dat is typisch Amsterdams, dat merk je bij kandidaten en bij opdrachtgevers. Daar moet je wel op voorbereid zijn. Kandidaten weten bijvoorbeeld exact wat ze willen, althans dat denken ze. Daar moet je wel doorheen kunnen prikken, want vaak komt er uiteindelijk een heel ander verhaal uit. Ook opdrachtgevers kunnen scherp onderhandelen. Daardoor verwacht je dat ze ook precies weten welke secretariële ondersteuning ze nodig hebben. Dat blijkt niet altijd het geval.” En dan, lachend: “Maar daar zit ik niet mee. Voor ons een mooie taak om onze expertise in het vak en de kandidaten over te brengen.”

Brutaler. Judith is ervan overtuigd dat StarJob veel voor haar opdrachtgevers kan betekenen, en die boodschap draagt ze moeiteloos uit. Waar en wanneer ze maar kan: “Ik ben niet verlegen en ben brutaal genoeg om daar gebruik van te maken. Maar mensen weten ook dat als ik iets voor een ander kan betekenen, ik het ook zeker doe. We hebben als StarJob veel te bieden. Dat weet ik omdat ik ook aan de andere kant van de tafel heb gezeten. Ik heb een bedrijf gerund en had veel te maken met uitzendbureaus. Nou, dat doen wij wel beter. Als wij bij een klant zitten, hebben we ons huiswerk gedaan en komen we met cv’s en kandidaten die nut hebben. Wat dat betreft vind ik dat we daarin als organisatie vaak nog wat te bescheiden zijn. Elke vestiging is onwijs goed in de omgang met kandidaten, maar in het stukje naar buiten toe mogen we nog wel wat brutaler worden.”

Tropisch eiland. Judith heeft de ambitie uitgesproken om StarJob Amsterdam meer op de kaart te zetten: “Die uitspraak heb ik destijds gedaan toen we een ervaren team hadden, maar inmiddels werken we met twee nieuwe mensen. Ik vind het een uitdaging om dat alsnog voor elkaar te krijgen. Dat is ook geen lef, ik heb de leukste baan van de wereld. Ik vind het heerlijk om samen te werken, om met mijn collega’s dingen op poten te zetten, om mensen te stimuleren. Ik ben heel intuïtief ingesteld. Als iemand niet op zijn plek zit, weet ik het vaak eerder dan die persoon zelf. De enige reden om hier weg te gaan is voor dezelfde baan op een tropisch eiland.”

<in kader>CV Judith Brekelmans, vestigingsmanager StarJob Amsterdam in de Van Baerlestraat, vanaf februari 2007

• Leeftijd? “Ik ben 43 jaar.”
• Getrouwd? “Ja, voor de tweede keer. Nu met een hele leuke dame.”
• Kinderen? “Ik heb twee zonen uit mijn eerste huwelijk.”
• Jeugdroom? “Danseres worden.”
• Eerste baan? “Showdanseres bij onder andere Toppop en Ron’s Honeymoonquiz.”
• En daarna? “Te veel om op te noemen. Ik ben onder andere danslerares geweest, heb gewerkt met kinderen met een hoorbeperking en in het speciaal onderwijs. Ik heb Tupperware verkocht, ben mede-eigenaar van een machinebedrijf geweest en accountmanager bij een arbodienstverlener.”
• Grootste passie? “Dansen, al doe ik daar nu even niets mee.”
• Mooiste eigenschap? “Mijn eerlijkheid.”
• Lef? “Eh, parachutespringen, maar dat doe ik dus niet.”
• Levensmotto? “Je leert overal van. Van elke ontmoeting en ervaring. Leuk of niet leuk, alles is leerzaam.”

Topics, juni 2008, magazine StarJob, reclamebureau: Campaigns&Results, foto: Bastiaan van Musscher, tekst Moniek Moorman